Küçük bir dünyam fakat sığdırdığım kocaman bir hayatım var.
Küçük bir kalbim fakat koca koca sevgilerim var.
Büyük olan herşeyi küçük diye nitelendiğim herşeyin içine sığdırdım.Şimdi herşey eşit.
Hepsini yerle bir ediyorlar ben bıkmadan ,usanmadan yeniden inşaa ediyorum.
Umutlarım hayallerimle, dünyam hayatımla , kalbimse kocaman sevgilerimle birlikte büyüyor.
Ben de büyüyorum.Sevmeyi ,mutlu olmayı ,iyiyi kotuyu ayırmayı ögreniyorum.
Öğrenmenin yaşı yokmus ne kadar dogru bir cümle.Kimi istediği olmayınca küser gider.
Kimi senin sadece iyi haberini duyunca merakla arar.
Kimi sevgisini gösterebilecekmis gibi artistlik yapıp en zor anında çeker gider.
Kimiside yolun nasıl olursa olsun elini asla bırakmaz.Öğrendim ayırmayı... Gözlerimin içini güldürebilen insanlarla yola devam ederken hayatının nerde son bulacağını düşünmeden edemiyor insan.
Belki bir göçük altında , belki bir anayol üzerinde belki bir hastane köşesinde belkide sıcacık yatağında!!!
Hayat vazgeçemediklerine değmiyor malesef.
Yarının mutluluk garantisi yok. Yarının yaşam garantiside yok.
Bu yüzden hayaller büyür ,umutlar çoğalır, sevgiler artar ama ömrün sana sunulanın bir adım ötesine geçmez.
Bu sebeptendir ki ; öğrendiklerim yanıma kar ,elimi sağlam tutacak insanlar da benimle kalsın .Kalsın ki ben yarını hiççç düşünmeden sadece bugünü yaşayabileyim. Galiba yapabileceğim en güzel şey bu...
Sevgiler...
Gülşah ÖNEN
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder
Okuduysan ses ver ;)