Çocuklar da Yemek Yeme Problemleri

Kimi çocuk iştahlıdır kimisi ise asla yemeği sevmez.

Yağız beni bukonu da da (bebekliğinde) zorlamadı gayet iştahlıydı 2 yaşı itibariyle de kendi kendine yiyebiliyordu 3 yaşında kreşe verdiğimde her işini kendi görebilcek kıvamdaydı.

Ela ek gıdaya geçince çok zorladı bizi o yemedikçe kendimi paralardım birkaç kere sinirden zorladım bile kusmaya kalkışınca bıraktım.Zorlamama etken tabii ki büyüklerin aman bu çocuk çok zayıf aman bu çocuk büyümüyor gibi yorumları oldu.

Karşılaştırma belli Yağız iştahlı herşeyi yiyordu tombikti ne oldu?

Hareketlenince zayıfladı ama yemek yemesi gayet iyidi dediler ki doymuyor -evet doymuyor ben aç bırakıyorum çocuk doyurmak adetim değil. 2 yaşına kadar abur cubur asla vermedim dediler ki ; aa olurmu herşeyden tatsın çocuk , tamam 2 yaşından sonra keşfetti abur cuburu yiyor bu seferde dediler ki ; aaa yemek yemiyor hep abur cubur yiyor ee yani eşeğin ayağı!!!

Sonuç ; 9 yaşında çocuk bıraksan tüm gün açıktım demez iştah sıfır ver abur cuburu asla hayır demez.Eve alınmadığı için çok fazla yiyemiyor ama ya okulda engellemem mümkün değil.Kışın hasta oluyormu? yooo kolay kolay hastada olmaz.Ozaman sorun yok bazen sinirlerim bozulsa da zorlamamak için kendimi frenliyorum.

Kendi çocukluğumu hatırlıyorum da babam kardeşimle beni inanılmaz zorlardı.Yemek bitmeden sofradan kalkmamız mümkün olmazdı.Sebze yemekleri,salata ve balık konusunda asla taviz vermezdi ve şuan o günlerde zorladığı hiçbir yemeği ağzıma dahi süremiyorum.Çocuklar için bayağı kısmını aştım ama daha aşmam gereken çok yol var önümde.
Tüm bunları düşününce ; Ela yıda zorlamadım 6 ayında ek gıdaya başladı 9.ayına kadar yarı aç yarı tok günlerini geçirdi.Kg su az olunca doktorumuz kg aldırıcı toz mama verdi bukadar sağlıklıyken ne gerek var dedim ama yinede kullananların yorumlarını da okudum baktım memnun kalan da yok kullanmadım.10.ayında birden iştahı açıldı herşeye kendi saldırır oldu yaşına gelmeden de ona özel plastik çatal aldım ve kendi yemeğe çabaladı. O arada doktorumuzu değiştirdik oda kg sunu az bulunca iştahı iyi dememe rağmen bir sürü test yaptırdı.Sonuçların hepsi temiz çıktı.Geçen kış doğru düzgün hastalanmadı bile umarım bu kışta öyle geçer.

Ela şuan 19 aylık iştahı çok güzel kimi sofrada görse oturur yer.Ama sofradan kalktığı an elinde asla yiyecekle gezmesine izin vermem.Ve mümkün oldukça artık kendi tabağı kendi çatalı ve kendi kaşığını kullandırmaya çalışıyorum.Erken gibi gelebilir ama değil nasıl kalem tutabiliyorsa kaşıkta tutabilir yeter ki siz aman döker saçar aç kalır endişesiyle elinden almayın.Bırakın etraf pislensin.Önlük bile kullanmadığımızı itiraf etmeliyim.

Birde kaynaklara göz atalım ;
bebekkokusu.com
Bazı çocuklar dikkat çekmek için beslenmeyi reddedebilirler. Bu durumda yemekten önce çocukla oynamak çözüm olabilir. Çocuk tarafından yiyeceğin reddedilmesi, anne-babaya karşı kullanılan güçlü bir silahtır. Bu silahı hiçbir zaman çocuğun eline vermemek, verilmişse geri almak uygun olur. Aile ile çocuk arasında yaşanan olumsuz yeme davranışı ile ilgili gerginliklerin devam etmesi, daha büyük ve çözümlenmesi zor sorunlara yol açabilir. Ailenin, çocuğun yemeğini yemesi konusuna çok önem vermediği mesajını vermelidir.
Olumsuz yeme davranışı olan çocuklara yaklaşımda aşağıdaki noktalara dikkat edilmesi yararlı olabilir.

• Çocukların yemekten 1 saat önce ve yemek sırasında sıvı alımları azaltılmalıdır. Bu midenin dolarak gerilmesine ve yalancı tokluk hissine yol açabilir.
• Çocuk biberon kullanıyorsa, biberon bardakla değiştirilmeye çalışılmalıdır. Çünkü biberon ile beslenme bebeklik döneminde kalmalı, çocukluk döneminde sıvılar bardakla alınmalı, diğer yiyecekler çiğneyerek yutulmalıdır. 
•  Günlük süt tüketimi 2 su bardağını aşmamalıdır. Sütün fazlası beslenmeyi bozabileceği gibi demir emilimini engelleyerek kansızlığa da yol açabilir.
• Çocuğun besin seçimindeki öncelikleri dikkate alınarak farklı çeşitte besinler sunulmalıdır. Bu konuda onun tercihleri de göz önünde bulundurulmalıdır. Fakat bu her zaman köfte, kızarmış patates, pilav, makarna olarak değil de yemesi gerekli olan besin gruplarından onun tercih etmesine fırsat verilmesi tarzında olmalıdır. Örneğin kırmızı et yemesi için köfte, yemeğin içinde kıyma, parça etli yemek, sulu köfte vb. şekilde kırmızı et içeren farklı menülerden kendi tercihine yönlendirilebilir.
• Yemek porsiyonları annenin kendi ölçülerine göre değil, çocuğun gereksinimine göre ayarlanmalıdır. Genellikle anneler, porsiyonları kendilerine göre düşünmektedir. Toplam mide kapasitesi 300 ml olan bir çocuk 200 ml çorba içtikten sonra ancak 100 ml (yaklaşık yarım su bardağı) başka bir besini alabilecektir. 
•  Bir öğünde verilen besin reddedildiyse, tamamen farklı bir besin denenmeli ve onun da reddedilmesi durumunda, bir sonraki öğüne kadar herhangi bir besin verilmeden beklenmelidir. Bir sonraki öğün zamanında önce istese de bir sonraki öğünü beklemesi gerektiği söylenmelidir. 
•  Ara öğünler küçük porsiyonlar şeklinde olmalıdır. Bu daha sonraki ana öğüne acıkmasını sağlayacak kadar olmalıdır.
• Herhangi bir nedenle ödül olarak şeker ve tatlı türünden besinler verilmemelidir. Genel olarak ödül – ceza yemek konusunda uygulanmamalıdır. Bu uygulandığında yemek yemenin stratejik bir olay olduğu mesajı çocuğa verilecektir.
• Yiyecekler çocuğun kolayca yiyebileceği ve ilgilenebileceği biçimde hazırlanmalıdır. (Örneğin küçük dilimlenmiş havuç, salatalık, küçük şekillenmiş köfte, sigara böreği, karikatürize edilmiş kurabiye, kek vb)
• Çocuklar anlatılanı değil, gördüklerini taklit ederek öğrenirler. Bu nedenle anneler, babalar ve çocuğun bakımından sorumlu diğer kişiler olumlu (tutarlı ve benzer) yeme davranışı içinde olmalıdır. Çocuğa yedirmeye çalıştığı yemeyi kendisi yemiyorsa bu hiç de iyi bir örnek olmayacaktır.
• Grup halinde yaşıtlarıyla ya da arkadaşının evinde, restoranda, piknikte yemek, çocuklarda, özellikle seçici çocuklarda olumlu yeme davranışının gelişmesine yardımcıdır. Evde yeme sorunları olan çocuklar bu gibi durumlarda kötü davranışlarını terk edebilirler.
    
• Geçici olarak bir yiyeceğe düşkünlük veya reddetme, bu yaş çocuklarda görülen yaygın bir sorundur. Normal gelişimin bir parçası olarak kabul edilen bu durum, çocuğun bağımsızlığının bir ifadesidir. Bir süre için istemediği bir besini bir süre sonra çok sevebileceği gibi sevdiği bir besini de sonra istemeyebilir.
• Yemek saatlerinin çocuğun gününün hoş bir bölümü olmasına özen gösterilmelidir. Ailesi birlikte olduğu, hoş anların yaşandığı bir zaman dilimi olması sağlanmalıdır. Aksi takdirde yemek zamanı çocuğun hiç hoşlanmadığı bir an olabilir.
• Reddetme durumunda, çocuğu yemek konusunda zorlama doğru değildir. Bu sorunları daha kötüleştirir. Reddedilen besin daha sonra tekrar denenmelidir. Bir öğün, bir gün hatta biraz daha uzunca bir süre yemek yememesi çocuğun genel durumu konusunda zarar vermeyecektir. Yaşayan bir canlı olarak kısa bir süre sonra acıkacak ve yemek isteyecektir.
  
  
  Dr. Ruhi Çakır

Sevgiler,