Faydanız Yoksa Zararınız da Olmasın

Başlıkta ki bu sözüm annelerin enerjilerini alan, destek değil köstek olmaktan başka bir işe yaramayan, moral bozmak ta çok başarılı olan sözde akıl vericilere gelsin.

2 çocuk büyüttüm ( hala mücadele ediyorum) ama etrafım da konuşanlardan çektiğimi inanın çocuklarımdan çekmedim. Çocuk yorar derler doğrudur ama enerjinizi tüketecek kadar konuşan insanlar herkes den fazla yorar.

Hadi ne zaman evleniyorsun denecek vakit olmadı erkenden evlendim.

Hadi çocuk ne zaman demeye kalmadı evlendikten 2 ay sonra hamile kaldım.

2 çocuk arası 7 yaş BİNGO. Gelsin soru bombardımanları. İnsanların 7 sene boyunca düzenli bir şekilde herkes arasında anlaşmış gibi “ 2.çocuk ne zaman” diye sorması nasıl bir disiplindir hiç aklım almadı. Hayır yapayım da sizmi bakacaksınız diye sorduğum da kıkırdaşıp espri yaptığımı sandılar hep ama ben çok ciddiydim onlar anlamadı.

Tabi bu arada ilk çocuğum diye tavsiyeler ve yorumlar da  bitmedi. Biz kumralız ama benim oğlan sarışın.

“Aaa neden bu çocuk bu kadar sarı” hemen el pençe açıklamalı cevaplar verdim. İşte bende küçükken sarışınmışım babası da öyleymiş genlerde var demek ki vs vs. anlattım durdum. İkna oldularmı? Yooo aslaaaa. Evlatlık aldım desem daha bir sesleri kesilirdi sanki diye düşünmeden edemiyorum.

“çok kilolu bu çocuk acaba mamayı fazlamı kaçırıyorsun” mama almıyor emiyor desem de hep inanmayan gözlerle baktılar neden mi? Gögüslerim ufakmış emziriyor olamazmışım. O acemilikle şaşırıp boyutuna göremi oluyor bu emzirme işi diye bayağı bir araştırma yapmıştım. Ne kadar saf olduğunu insan sonradan fark ediyor.

“bu çocuk pısırık”, “içine kapanık”,”yabani” en gıcık olduğum tabirler. Koca koca kadınlar aynı anda çocuğun üzerine çullanırsa ve çocuk sizi daha önce hiç görmediyse ve tanımıyorsa tabii ki arkama saklanır. Tabii bunu anlatamadım. Anlatsam da anlamazlar.

Bunları örneklendirmeye devam etsem sayfalarca yazar dururum. Ama bu yazıyı onların değil benim gibi bu tarz insanlardan yorulmuş annelerin tavsiyeleri ile bitirmek istiyorum.

Bir annenin evine gittiğinde ya da bir yerde karşılaşıp sohbet ettiğinde,

*Asla kendi anneliğinle bir başkasının anneliğini kıyaslama,

*Parkta çocuğunu takip eden annenin sohbetle dikkatini dağıtma bırak çocuğuna eşlik edebilsin, düşüp kalktığını görebilsin sohbeti sonra yaparsın.

*Yiyormu, uyuyormu, konuşuyormu konularına hiç girme ister istemez nasihata geçersin moral bozmaya gerek yok.

*Çocuktan sonra çok kilomu aldın, kilomu verdin yorumlarından uzak dur. Belki kendince çabası vardır sana açıklamak zorunda değil.

*Çok ince ya da çok kalın giydirilmiş çocuklara müdahale etme. Bilmiş bilmiş konuşma. Karşında ki bir anne ve en az senin kadar çocuğunu düşünüyordur.

* Asla ve asla annesinden izinsiz parkta ki çocuğa sırf yanına geldi diye şeker, çikolata, bisküvi gibi yiyecekler verme. Alerjisi olabilir, şeker hastası olabilir ya da annesi yabancılardan bir şey almayı adet edinmesin diye almasını onaylamayabilir.

* Ev hanımı ve çalışan anne konuları iki taraf içinde gerginlik yaratabilecek konular illa konuşacaksan da derine inmeden sohbet et ve geç.

* Karşındakinin anneliğini yadırgama, acemiliğini hor görme , empati yap kendi ilk dönemlerini hatırla.

Bazen sadece empati yapmak, karşındakinin hem cinsin olduğunu unutmamak, havadan sudan konuşarak sohbet edip rahatlamak her şeyden çok daha iyi gelebilir.

Bu arada bana da 3.çocuk ne zaman diye esprili sorular geliyor hiç komik değil söylemiş olayım.

NOT: Bu yazım daha önce www.mynet.com anne/çocuk bölümünde yayınlanmıştı.

Sevgiler,