BABAM

Günlerdir bir şeyler yazmak istiyorum. Fakat hislerimi yazıya dökecek tek cümle bulamıyorum. Sanki ne yazarsam yazayım içimden geçenleri doğru anlatamayacakmışım gibi geliyor.

5 Kasım Pazar gecesi çok ani bir şekilde babamı kaybettim. İnanmam, kabullenmem günlerimi aldı. Takdiri ilahi diyerek kendimi teselli ediyorum. Rabbim evlat acısı vermesin, evlat acısı çekenler de var diyerek kendimi avutuyorum. Ama kalbimde ki acıyı, içimde ki boşluğu asla dolduramıyorum.

İlk 3 gün bundan sonra asla gülemem, bundan sonra asla nefes alamam ve bundan sonra asla yemek yiyemem hayat durdu diye düşünürken gün gün normalleşmeye başladığımı görmek, annemin sağ olduğuna şükretmek, bana ihtiyacı olan ailemin varlığını hatırlamak insanı yavaş yavaş tekrar hayata bağlıyormuş bunu çok iyi öğrendim. Hayat ve zaman durdu derken babasız tam 12 gün geçti. 2 gün önce bir düğün salonunda sarılarak fotoğraf çektirdiğin babanı 2 gün sonra toprağa gömmek onu orada yalnız bırakmak ve bu gerçeğe alışmak sandığımdan daha zor ama hızlı oluyormuş. Bizi yaradan sabrını da veriyormuş.

Sevdiğin birini kaybettiğinde akla ilk gelen keşkeler olurmuş. Benim asla bir keşkem yok babamla doya doya bir çocukluk doya doya baba sevgisi yaşadım. Bizim büyüklerde mal mülk kavgaları vardı. Babamın çok üzüldüğü kafasına taktığı şeyleri de çok iyi biliyorum. Eminim onlarda babamın ölümünden sonra başlarını yastığa koyarken tüm keşkelerini iyice gözden geçirmişlerdir ve dilerim vicdanlarını susturacak kelimeler bulabilmişlerdir.

Sevdiklerinizi kırarken özellikle de dünya malı için üzerken bin kere düşünün olur mu? yarının garantisi yok af dilemek, helalleşmek, gönül almak için sandığınızdan daha uzun zamanınız olmayabilir. Ayılsan da bayılsan da giden de geri gelmiyor.

Ve son olarak;
Babalar kız çocuklarının kahramanıdır. Benim babamda öyleydi. Bütün çocukluğum babam gibi biriyle evlenmek için dua ederek geçti çok şükür adı bile babamla aynı olan bir eş buldum. Çocuklarım da dedelerinin elinde sevgiyle büyüdü. Yağız'ın olgun yaklaşımını, Ela'nın dedemi gömerken hava alması için delik açtınız mı, peki ben özlediğim de nasıl sarılacağım sorgularını asla zihnimden çıkaramayacağım.
Kısaca babamın yeri asla dolmayacak ve biz asla unutmayacağım.

Unutmadan özellikle belirtmek isterim ki; insan yakınındakileri en iyi bu zor dönemde tanıyormuş. Ve ben bir kez daha iyi anladım ki gerçekten çok iyi dostlar biriktirmişim.

Burada daha fazla bunalım yaratmak istemiyorum. Kendimce hayata tutunmaya çalışıyorum. Geride kalan tüm sevdiklerime Allah tan sağlık diliyor her nefesime şükrediyorum. Şimdilik sığındığım en büyük liman DUA. Rabbim bizde dahil sevdiklerini kaybeden herkese sabırlar versin.

BABAM mekanın cennet olsun hep dualarım da olacaksın. Seni hep gülen yüzünle ve sevgiyle anacağız.

Sevgi ve sağlıkla kalın.