Bu bloğu açtığım da Ela çok ufaktı ve en büyük derdim uyumuyor olmasaydı. 3-4 saatlik uykuyla işe gelip bloğuma bütün içimdekileri yazdığım dönemleri unutmam mümkün değil :)
Bu yıl neyse ki uyuma alışkanlığı kazandı ve bende böylece uykunun aslında bir insan için ne kadar da önemli olduğunu anladım. Tabii artık gelip eskisi gibi bloğa yazamaz oldum. Benim gibi bir sürü uykusuz anne ile dertleştiğim buraları boşlamak çok içime sinmese de blogların eskisi gibi okunmuyor oluşu hep yazmama engel oldu. Derdim bitti blogda bitti olmasın diye kapatmakta asla istemiyorum. Ama buralardayım işte blog yazmaktan kopmam mümkün değil. Sadece son 1 yıldır kendimle mücadele ediyorum. Şekersiz beslenme, spor, yoga, meditasyon vb bana iyi gelecek her şey ile meşgul olma çabam var. Artık her fırsatta kitap okuyorum. Roman okumayı bıraktım mesela bilim, kişisel gelişim, araştırma, sağlık kitapları ve beyine dair tüm bilgileri kendimde depolamak istiyorum. Özellikle çocuklarla iletişim kafaya en taktığım konu oldu. Bunları yapmak içinde bazı şeylerden uzak kalmak zorunda kalıyorum.
Yoksa çocuklar büyüdükçe dertleri de büyüyor tabii ki...
Ama deliksiz uyumak resmen sağlıklı bir beyine sahip...
