Bu blog benim anı defterim gibi oldu. Kızımın uykusuz geceleri oğlumun büyüme maceraları hep bu blog içerisinde kayıtlı kaldı.
Çocuklar büyüdü eskisi kadar onları yazamıyorum. Büyüdüler dertleri bitti mi? Tabii ki HAYIR :) Ama onlar artık bir birey ve bende onların izni, onayı olmadan buraya hiç birşey yazıp yüklemek istemiyorum.
Ela artık 1.sınıfta ve 1 dönem giderek 2.sınıfa geçmeyi başaran nesil olarak adını tarihe yazdırdı :) Zaten okul açıldığından beri okula karşıydı evden ders yapılmalı derdi resmen çocuğun gönlüne göre oldu :) Bir ara ebatv den ortaokul / lise derslerini dahi izledi umudu evden lise mezunu olup çıkmak.
Yağız ise artık 14 yaşında bu sene LGS ye girecek. Bu zor dönemde sınava evden hazırlanmak zorunda kaldı. O kadar sorumluluk sahibi bir çocuk ki bir kere bile git çalış demeden bugünlere kadar geldik. Vay be yazarken bir tuhaf oldum LİSELİ bir oğlum varrrrr :)
İyi ki varlar iyi ki anne olmama sebep oldular...
Hiçbir zaman çocuklarımın geleceklerini planlamadım ve onlar üzerinden onlar adına asla hayal kurmadım. İkisini de koşulsuz sevmek ve onlarla iletişimimin kopmaması en büyük amacımdı kendimi hep bu yönde geliştirmek için çabaladım. Dilerim...
