
Yazmak istediklerini yazamamak, acılı insanlara çare olamamak ve tüm bunların karşılığın da çok şükür facebook güvendeyiz demekten utanmak çok zor.
Senin, benim sevdiklerimden biri ya da sen ben herhangi birimiz de dün akşam orada olabilirdik. Çok şükür değildik demekten de utanıyorum. Onca masum insan canından olurken sevdiklerinin bizim anlayamayacağımız şekilde canı yanarken ben nefes almaktan da utanıyorum.
Ülkenin huzurunun içine edildi. Canı yandığında insan suçlu arar hadi aramayayım diyorum ama elimde değil sebep olanlar bu kadar belliyken göz göre göre çözüm üretilemezken kader de bu varmış demek çok saçma olur. Sadece bizim değil tüm dünyanın başına geliyor demek daha bir saçma olur.
Her patlama sonrasında siyasilerin çıkıp terörü lanetlemesi çocuk kandırır gibi tehditleri ve ardından gelen yayın yasağı Türkiye'nin bu yıl ki ritüeli oldu. Hepimiz sadece isyan edip klavye başında yazmaktan öteye de gidemiyoruz. Sebep olanları istifa ya bile çağıramıyoruz. Çünkü ülkemin yarısı işid / pkk gibi pisliklerin bu ülkeye kimler tarafından sokulduğunu bilmemezlikten geliyor. Pkk ele başlarının hangi parti üyeleriyle halay çektiklerini ben ve benim...