Benim İÇİN...

Her yıl 15 Mart ta bu beyaz sayfayı açmayı çok seviyorum. Gülümseyerek yazmaya başlıyorum. Bugün yine o gün doğduğum, hayatla tanıştığım, dünyanın en mükemmel ailesine kavuştuğum gün.

Fakat eksiğim, kalbimin bir kısmı BABAMın gidişi ile dağılıp gitti. Hüzünlüyüm çünkü yanımda olmasını çok isterdim. Sanırım en zor yaşım bu yıl olacak. Babamsız ilk doğum günü, babamsız babalar günü, babamsız bayramlar canımı fazlaca acıtacak.

Asla isyan etmiyorum. Sadece çok ÖZLÜYORUM.

Ama iyiyim.

34 yaşımı geride bırakırken ölümden başka her şeyin çaresini olduğunu, hiç bir şeyin imkansız olmadığını öğrendim. Hayat; isyan edecek, ağlanacak, sürekli mızmızlanacak, kötülükle beslenecek kadar uzun değil. Kendimi daha çok önemsiyorum. Babam sağlığına hep dikkat ederdi. Acı çekmeden bizlere de çektirmeden aramızdan ayrıldı. Kalp kırgınlıkları çok fazlaydı. İşte bu aşamada kendime sürekli bunu hatırlatıyorum. Öfke, kızgınlık, kırgınlık insana zarar vermekten başka bir işe yaramıyor. Sil geç, kızgınlıkla beslenme, kırgınlıkları kendine dram haline getirme. AFFET ve UNUT. Ruh sağlığım için bunu öğrenmek zorundayım.

Ve yeni yaşım da sağlıklı ,huzurlu, sevdiklerim yanımda olsun yeter diyorum. Geçen yıl yeni yaşımda hayatıma sporu katacağım yazmışım. Bunu başardım şekersiz hayatla birlikte sporda yapıyorum. Bu yeni yaşım için diyorum ki artık daha çok birilerinin kalbine dokunacağım daha çok ihtiyacı olanlara erişmeye çalışacağım. Kötülükle beslenenlere inat iyilikle beslenmenin keyfini yaşamak istiyorum.

Daha öncede yazmışım tekrar yazayım; bütün gün sızlanan, olumsuz düşünen, şükretmeyi bilmeyen, elindeki şansların farkında olmayan insanlardan mümkün oldukça uzak duracağım. Ben olmaktan, kalbimi korumaktan, aklımı değecek insanlarla meşgul etmekten asla vazgeçmeyeceğim ;)

Bu şarkıda gençliğime gelsin ;)