Dün bir cafe de öğlen yemeği yerken arka masam da bir çift dikkatimi çekti.
Ufak bebekleri var sanırım pusette uyumuş üzerini örtmüşler karı koca karşılıklı oturuyorlar.Adamın elinde telefon kadınsa bacak bacak üzerine atmış etrafa bakınıyor.
Valla yarım saatten fazla gözlerim onlara takıldı.Ha sohbet edecekler diye beklerken yemeğimi zor yedim.
Daha önceleri de buna benzer bir kaç çift daha görmüştüm ama bu sefer ki kadar takılmamıştım.Sanırım çağın hastalığı oldu bu durum deli gibi aşkla flört eden çifler evlenip çocuk sahibi olunca konuşacak şey bulamıyorlar.
Tamam bizde konuşamıyoruz ama öylece oturamıyoruz da 2 çocuktan ötürü diyorum hepte acaba bizdemi böyleyiz de benim haberim yok diye düşünmeden geçemedim :) Ben başbaşayken çok rahatsız olurum eşimin elinde telefon yada bilgisayar görmekten tartışmamak içinde bırakır hemen bizimki :) korkudan yani benim için değil :)))
Ama yazın başbaşa 2 geceliğine Assos a gittiğimizi düşünüyorum da ilk akşam sabaha kadar sohbet ettik vay be ne kadar birikmiş konuşacaklarımız var dediydik.Demek ki ben bu grupta değilmişim çok şükür.Yeni nesil böyle demekki arkadaş konuşmadan anlaşıyorlar.
Bir ara masalarına gidip ben bir konu açayım da muhabbet etsinler diye düşünmedim değil en azından bebekleri hakkında konuşaydılar iyidi yani!
Belki küslerdir dedim içimden ama kolkola girip çıkıp gittiler bende arkalarından bakakaldım.
Şimdi ben böyle kendi derdim sıkıntım bitiyor insanlar için ince düşüncelere giriyorum ya valla çok yoruluyorum.Saatlerce onlar adına ahh vah deyip durdum.Çocuklarıyla da konuşmaz bunlar ilerde diye gimediğim konu kalmadı.Kısaca kendime en son SANANE dedim.
Son dönemde bu konu ciddi bir sorun halinde doğumlardan sonra çiftler birbirlerinden fazlasıyla uzaklaşıyor.Erkek çoğu zaman kendi aleminde kadın ise tek başına çocuk bakma derdinde.Kadın kendini salıyor koca eve geldiğinde bi nasılsın demiyor ve sonra konuşacak hiçbir şey kalmıyor.Kadınlar mutsuz olmalarında en büyük etken bu bence.Ve mutsuz bir kadından mutlu bir çocuk yetiştirilmesi bekleniyor.
İki tarafında karşılıklı elinden geleni yapması taraftarıyım.Herşey maddiyat değildir hafta da bir iki akşamı kendilerine ayırabilmeli çiftler.Vakit yok falan deniyor ya istenirse herşeye vakit yeter.Çoğu arkadaşım kendime bakım yapacak vaktim bile yok derken ben saçımı düzleştirip kitabımı okumadan yatmamaya çalışıyorum 2 çocuğum var çalışıyorum mazeretlerinin arkasına hiç sığınmadım.Evim her zaman bal dök yala olmak zorunda değil yeter ki kendimi iyi edecek birşeyler yapayım mantığı daha ön planda bende.
Bunları da kocam için yapmıyorum beni mutlu ettiği için yapıyorum.Ben mutsuzsam gergin oluyorum ve etrafda hiçte sevimli gezinemiyorum.Uyku problemi olan bir kızçem küçük ergen modunda olanda bir oğlum var.Herşey oluyor yeterki insan kendini neyin mutlu ettiğini iyi bilsin.Sorunsuz da bir hayatım yok valla yeri geldimi de çatır çatır tartışıyoruz ama seneler geçtikçe yaşlandık sanırım 1 saate kalmıyor neden küstüğümüzü unutuyoruz.( ki normalde kolay kolay barışmam) demem o ki iki tarafında fedakarlık etmesi gerekiyor.En azından artık yanlız olmadığımızı geleceği bize bağlı olan çocuklarımız olduğunu unutmamak ŞART.
Akşama kocama sorayım bakalım memnunmu benden :)))
sevgiler..
BENmerkezli ANNE
devamı »
Ufak bebekleri var sanırım pusette uyumuş üzerini örtmüşler karı koca karşılıklı oturuyorlar.Adamın elinde telefon kadınsa bacak bacak üzerine atmış etrafa bakınıyor.
Valla yarım saatten fazla gözlerim onlara takıldı.Ha sohbet edecekler diye beklerken yemeğimi zor yedim.
Daha önceleri de buna benzer bir kaç çift daha görmüştüm ama bu sefer ki kadar takılmamıştım.Sanırım çağın hastalığı oldu bu durum deli gibi aşkla flört eden çifler evlenip çocuk sahibi olunca konuşacak şey bulamıyorlar.
Tamam bizde konuşamıyoruz ama öylece oturamıyoruz da 2 çocuktan ötürü diyorum hepte acaba bizdemi böyleyiz de benim haberim yok diye düşünmeden geçemedim :) Ben başbaşayken çok rahatsız olurum eşimin elinde telefon yada bilgisayar görmekten tartışmamak içinde bırakır hemen bizimki :) korkudan yani benim için değil :)))
Ama yazın başbaşa 2 geceliğine Assos a gittiğimizi düşünüyorum da ilk akşam sabaha kadar sohbet ettik vay be ne kadar birikmiş konuşacaklarımız var dediydik.Demek ki ben bu grupta değilmişim çok şükür.Yeni nesil böyle demekki arkadaş konuşmadan anlaşıyorlar.
Bir ara masalarına gidip ben bir konu açayım da muhabbet etsinler diye düşünmedim değil en azından bebekleri hakkında konuşaydılar iyidi yani!
Belki küslerdir dedim içimden ama kolkola girip çıkıp gittiler bende arkalarından bakakaldım.
Şimdi ben böyle kendi derdim sıkıntım bitiyor insanlar için ince düşüncelere giriyorum ya valla çok yoruluyorum.Saatlerce onlar adına ahh vah deyip durdum.Çocuklarıyla da konuşmaz bunlar ilerde diye gimediğim konu kalmadı.Kısaca kendime en son SANANE dedim.
Son dönemde bu konu ciddi bir sorun halinde doğumlardan sonra çiftler birbirlerinden fazlasıyla uzaklaşıyor.Erkek çoğu zaman kendi aleminde kadın ise tek başına çocuk bakma derdinde.Kadın kendini salıyor koca eve geldiğinde bi nasılsın demiyor ve sonra konuşacak hiçbir şey kalmıyor.Kadınlar mutsuz olmalarında en büyük etken bu bence.Ve mutsuz bir kadından mutlu bir çocuk yetiştirilmesi bekleniyor.
İki tarafında karşılıklı elinden geleni yapması taraftarıyım.Herşey maddiyat değildir hafta da bir iki akşamı kendilerine ayırabilmeli çiftler.Vakit yok falan deniyor ya istenirse herşeye vakit yeter.Çoğu arkadaşım kendime bakım yapacak vaktim bile yok derken ben saçımı düzleştirip kitabımı okumadan yatmamaya çalışıyorum 2 çocuğum var çalışıyorum mazeretlerinin arkasına hiç sığınmadım.Evim her zaman bal dök yala olmak zorunda değil yeter ki kendimi iyi edecek birşeyler yapayım mantığı daha ön planda bende.
Bunları da kocam için yapmıyorum beni mutlu ettiği için yapıyorum.Ben mutsuzsam gergin oluyorum ve etrafda hiçte sevimli gezinemiyorum.Uyku problemi olan bir kızçem küçük ergen modunda olanda bir oğlum var.Herşey oluyor yeterki insan kendini neyin mutlu ettiğini iyi bilsin.Sorunsuz da bir hayatım yok valla yeri geldimi de çatır çatır tartışıyoruz ama seneler geçtikçe yaşlandık sanırım 1 saate kalmıyor neden küstüğümüzü unutuyoruz.( ki normalde kolay kolay barışmam) demem o ki iki tarafında fedakarlık etmesi gerekiyor.En azından artık yanlız olmadığımızı geleceği bize bağlı olan çocuklarımız olduğunu unutmamak ŞART.
Akşama kocama sorayım bakalım memnunmu benden :)))
sevgiler..
BENmerkezli ANNE
