
Bugün sizi konuk yazarım deneyimlianne Emel in yazısı ile baş başa bırakıyorum.
sevgiler,
Çocuğumuza bazen çok kızıyoruz ve istemeden de olsa ona bağırıp onu azarlıyoruz. Doğru olmadığını bilmemize rağmen insan psikolojisi işte her zaman aynı olmuyor!
Aslında çaresizlik ve tükenmişlik bize bu davranışı yaptıran. Kolay değil tabii 7/24 küçük afacanla uğraşmak!
Tabii bu bağırmalar, azarlamalar çözüm mü? Bağırdıkta çocuğu susturduk mu, dediğimizi yaptırdık mı? Yoksa tam tersi inatlaşmasına mı sebep olduk? İsyan duygusunu tetiklediğimiz için daha da öfkeli hale getirdik mi onu? Sadece isyan duygusunu tetiklemedik aynı zamanda rencide oldu. Sadece büyükler rencide olmaz, çocuklar da rencide olur. Hatta bunu başkasının yanında yapmayı hiç denemeyin! Kolay kolay yapmam ama yaptığım zaman daha beteriyle karşılığını almışımdır çoğu kez.
Baştan dedim ya psikolojimiz her zaman aynı olmuyor diye bazen yaptığı büyük bir hataya küçük tepki verirken küçük bir hataya büyük tepkiler verebiliyoruz. İşte o zaman çocuğumuzu karşımıza alacağız ve sorun ne ise onunla konuşacağız. Küçük o, anlamaz demeyin bunlar folik asit çocuğu, büyümüşte küçülmüşler her şeyi öyle güzel anlıyorlar...