Kadınlar Günü(mü)?

Bu sözü ben yazmadım ama yazanı alkışlıyorum...

 Ortaokul öğrencisiydim mahallemiz de arkadaşlarla yol kenarında bir arkadaşın evinin duvarında otururduk. Annem çekip uyardı beni "oturmayın orada gelen geçen laf ediyor"dedi anlamadım ne yaptık ki biz dedim ama anneme soramadım. Öğrendim ki tüm arkadaşlarım uyarılmış. Neden? koca koca adamlara biz duvar üzerinden pas veriyormuşuz ( pas vermek ne demek diye çok ta sorguladık) biz lise itibariyle bir daha öyle yola yakın yerlerde oturamadık. Lise de ise giyim kuşamımıza takıldı herkes çok süsleniyormuşuz , arkadaşım kapandı ona da bir dünya laf ettiler. Ve bunları konuşanlar koca koca kadınlar yani hem cinslerimiz olduğunu tahin etmek zor değil değil mi?

 Tüm ergenliğim annemle giyim kavgası etmekle geçti babam karışmaz ama annem mahallede ki kadınların konuşmalarından çok etkilenir bana sarardı. Evlendim ilk 5 yıl kocamın kıyafetime karışmasıyla mücadele ettim. Mini etek, ip askılı, dantel çorap vs gibi değil bu kavgalar dar-bol, kol boyu kısa uzun, renkli kıyafetler gibi sıradan konular. Şimdi eşim eskisi gibi değil eminim kabullendiği için değil kavga etmekten yorulduğu için karışmıyor. Ve biliyorum özellikle bu kıyafet konusunda eşlerine boyun eğen çokça kadın var. Çünkü annelerinden öyle öğrendiler.

 Kapansan yadırgarlar, mini etek giysem aranıyor derler, sesli gülsem davetkar derler, önce kariyer desem ayıplarlar, dışarda emzirsem utanmaz derler, emzirmesem kendini düşünüyor derler derler derler....

 Sırf başkaları için ve sırf başkaları ayıplamasın diye kız çocuklarının kafasına BAŞKALARINI kazıyarak büyütülen kadınlar kendi çocuklarını da aynı şekilde büyütmeye devam ederken biz anca yılda bir günü kadınlar günü olarak kutlamaya devam ederiz.

 Ve bugün kadınlar günü kutlarken; çocuklarının gözü önünde bilmem kaç yerinden bıçaklanmış kadın haberlerini hatırlayın.

 Giyim kuşamı yüzünden tecavüz hak görülmüş kadınları düşünün, karısını parçalara ayıracak kadar kendi malıymış gibi gören şerefsiz erkekleri düşünün,

 Tek başına sokaklara çıkamadığınızı, otobüslere yalnız başımıza binerken ne kadar korktuğumuzu, erkeklerin gözünde karakterimizi giyimimizin belirlediğini unutmayın.

 Kariyerimizden tut, çocuk yetiştirmemize hatta çocuk sayımıza bile karışılırken ve hatta benim bedenime saygı duymayıp kürtajıma bile karışılırken ben 365 günün sadece bir gününü kutlamayı kendime yakıştıramam. Evet herkes sesini çıkarsın, evet herkes yazsın çizsin ama kadın haklarının iyi hal indirimden ibaret olduğunu asla ve asla hiç bir kadın unutmasın.

 Kızlarınızın bu ülkede değer görmesini istiyorsanız erkek çocuklarına; "kadınları sevmeyi öğretin, ev işlerinin birlikte yapıldığını, gönül almanın bir çiçekle olmayacağını, kadınları giyimine göre yargılamamayı öğretin.

 Ve kız çocuklarına bir şey öğretmeyin sadece dinleyin, her şeyine ortak olun, iletişiminiz hiç kopmasın, her şeyi ilk önce anne babasıyla konuşması gerektiğini ezberletin. Bunların yanında siz yine de tenha sokaklarda pek yalnız kalmamasını tembihleyin. Bu düzen değişene kadar hiç bir çocuk ve hiç bir kadın güvende olmayacaktır.

Ben bu ülke de kadın olmaktan utanıyorum ve kadınlar gününün bu ülke de kutlanmasını da komik buluyorum. Kutlamak isteyen buyursun kutlasın.

Sadece bir gün değil her gün hatırlanmak dileğiyle...

Sevgiler,