Size de Oluyor mu?

Bu dönem de ben unutkan değilim diyenler ayakta alkışlanacak kadar azınlıktalar. Koşturma, stres derken yapılacakları, alınacakları herkes unutur oldu.

Eskiden yaşlılık belirtisi olan unutkanlık günümüz de bayağı normal kabul edilir bir hal aldı. Ben bir ara erken yaşta alzheimer oldum korkusuyla test yaptırmıştım şükür sorun yok ama bu duruma nasıl çözüm bulunur bilemiyorum.

Koyduğum şeylerin yerini kolay kolay unutmam hatta annemin sakladığı şeyleri elimde koymuş gibi bulabilme yeteneğine sahibim. Ben olsam nereye koyarım mantığıyla kayıp her şeyi bulabilirim :) Bu konu da iyiyim ama gel gelelim insan isimlerini hatırlamada, yapılacakları unutmada sınıfta kalıyorum.

Şöyle ki, gülerek biri yanıma geliyor Gülşah cım nasılsın diye sarılıyor hayatta çaktırmam sarılırım ama kafamda tilkiler takla atar kimdi, nerden tanışıyoruz gibi hızlı bir düşünce seline kapılırım. Bazen hatırlarım ama ismini çıkaramam. Geçen de oldu bu bir çocuk geldi yanıma aa Gülşah nasılsın falan yok yani yüzü tanıdık bile gelmiyor. Adımla hitap etmese kesin biriyle karıştırdı beni derim ama adımı söylüyor bu kadar tesadüf olamaz heralde. Biz bayağı çocuklardan konuştuk ayrıldık ve ben hala kimdi nerden tanıyorum hatırlamıyorum. Sormak da ayıp geliyor bu kadar samimi yaklaşana da "pardon çıkaramadım" diyemem sanırım. (Bu da yeni başladı bir çekinmeler bir ayıp olurlar. Yaş geçtikçe bir şeyler oluyor ama çözemedim henüz.) Eskiden bir de çok takardım o çıkaramadığım kişinin ismi neydi neydi diye içim içimi yerdim illa bulmalıyım adını diye zorlardım kendimi o yok artık aman napim hatırlamıyorum diyerek geçiyorum çünkü o sıra günlük planıma geri dönüyor o ismi düşünmeyi unutuyorum :)

Bazen arkadaşlarımla selam yollayan ilk/orta okul arkadaşlarım oluyor yani öyle diyorlarmış "ben Gülşah ın ortaokuldan arkadaşıyım selam söyle" diye selamı alıyorum ama ismini hiççç çıkaramıyorum. Facebook tan görüyorlar muhtemelen çalıştığım şirket bile yazıyor sağ olsunlar atlamayıp selam yolluyorlar ama bilmiyorlar ki Gülşah ta teller yanmış :)

Ya da yakın bir arkadaşımla telefonda konuşup hafta sonu için plan yapıyoruz cuma olup tekrar konuştuğumuzda ben ne planı yaptığımızı düşünüp duruyorum.

Mesela kimselere kolay kolay söz vermem çünkü unutuyorum. Valla hiç memnun değilim bu durumdan ama kafamda yaptığım öncelik sıralamasından dolayı böyle olduğuna inanıyorum. Çünkü çocuklarla ilgili şeyleri unutmuyorum.

Bazen saçıma şampuan sürmeyi unutup duş jelide sürebiliyorum, ya da diş fırçama traş köpüğü sürmüşlüğüm oluyor. Kapı üstünde anahtar (dış kısımda) unutup uyuduğum da oluyor. Dur şu konuyu yazayım diyerek bilgisayarı açıp karşısına oturup "ne yazacaktım ben" diye kara kara düşündüğüm de çok oluyor.

Çok sık olmasa da bazı anlar da kafamdan siliniyor mesela gözlüğümü kaybettim düşünüyorum evet kafama takmıştım sonra yemeğe gittim ama orada çıkardım mı falan yok yani gözümün önüne gelmiyor o anı hatırlamıyorum.

Çok kitap okuyorum mesela şuan aynı anda ( yatarken, serviste ve e-kitap olarak) 3 ayrı kitap okuyorum ve konularını asla unutmuyorum. Ama kitap bitti rafa koydum 2 hafta sonra gel sor bu bitirdiğin kitabın konusu neydi diye öylece yüzüne bakarım hatırlamam zor olur.

Bunlar sadece bana olmuyor diye umuyorum aksi halde ruh ve sinir hastalıklarından randevu almam gerekecek :)

Şaka bir yana artık her şeyi not ediyorum hatta eski tanıdık isimleri bile yazıyorum karşılarına da nereden tanıştığımızı yazıyorum ki bir daha unutkanlık yaşamayım diyorum. Yakında isimlerin yanına portre de çizebilirim :) Çünkü en çok unutkanlığı gerçekten insan seçmede yaşıyorum.

Bu biraz dalgınlık ve unutkanlık karışımı bir durum. Bir ara bayağı kafama takmıştım ne oluyor bana diye ama gel gör ki bu kadar koşturma arasında mekik dokurken detayları unutmak kimseye garip gelmemeli. Hele ki Ela ile birlikte yaşadığımız uykusuzluk bütün algımızı yerle bir etti. Bu problemlerin bir kısmı eşimde de var. Gerçekten 3 yıldır kaliteli bir uykumuz yok. Sadece de bu değildir etken eminim hayatın hızına çok fazla kaptırıyoruz kendimizi. Ve yavaşlamazsak cidden toplum olarak erken yaşta ruhumuzu kaybedeceğiz.

Not: Ne olur "evet evet bende de oluyor" deyiverin olurmu ? :)