Gergin dönemlerden birindeyim. Ülke gündemi, ev gündemi, tatil derken okulların açılması yaklaştı. Ve beni ciddi bir telaş sardı. İçimden bir ses "amannnn su akar yolunu bulur kasma kendini" dese de anne tarafımda ki endişeli ses hiç susmuyor.
Yarın Ela'nın anaokulunda ilk günü olacak. Ya ağlarsa? sanki hiç çocuğumun ağladığını görmemiş gibi telaşlıyım. Ağlaması değil aslında beni düşündüren kısmı susmaması, zor ikna olması. Böyle bir şey de onu okulda tutmamız mümkün değil ve itiraf edeyim ben Ela'nın okula başlamasına da hazır değilim. Tuvalet eğitimi, diş çıkarma, emzik bırakma gibi süreçlerine de hazır değildim yine aynı yerdeyim :) Sanırım büyüyor olması beni korkutuyor. Anneanne ile evde 1 sene daha kalabilir ama artık evde çok sıkılıyor. Yaşıtlarıyla ilişki kurması içinde buna ihtiyacı var. Daha çok kendinden büyüklerle takılıyor bu da yaşından büyük şeyler öğrenmesine sebep oluyor :) Neyse umarım sorunsuz bir okul hayatına geçiş sağlayabiliriz. Yağız 3 ay ağlamıştı Ela ile nasıl olur hiç bir fikrim yok.
Yağız'a gelince bu sıra çok düşünceli. Konuşalım mı dedi geçen gün oturduk karşılıklı "ben 5.sınıfa geçmek istemiyorum" dedi. Hazır değilmiş anası kılıklı :))
Yeni...
