Terörü Çocuklara Anlatmak

Televizyonlarda artık hemen hemen her gün terör haberleri dönmeye başladı. Biz büyükler bile okuduklarımızdan, gördüklerimizden fazlasıyla etkileniyor öfkeden deliye dönüyoruz. Normal hayatımıza dönmekte de zorlanıyoruz. 

Peki çocuklara dışarıda olup bitenleri nasıl açıklayacağız?

Başlarda çocuklara haber izletmemeli, medyadan uzak tutmalı gibi söylemler vardı. Fakat artık gündem öylesine terör dolu ki çocuklardan saklamak mümkün değil. Haberlerde görmeseler bile okullarında kendi aralarında mutlaka konuşuyorlar.

Geçenlerde oğluma etrafına dikkat et gibi bir cümle kurdum. Hemen "neden ki okulda da bomba patlatabilirler mi?" diye korkuyla sordu. İçimden "hay dilime edeyim" desem de artık çok geç olmuştu. Çocuklar bizlerin endişelerini konuşmasak bile zaten anlıyorlar. Kulaklar radar gibi etrafta olan bitenleri duyuyorlar. Oğlum kötü giden bir şeylerin farkında fakat anlamakta zorlanıyor. Ve her uyarımda aklına benim endişeli halim geliyor ki bana bomba saldırısı olabilir mi sorusunu soruyor. Tabii asla olmayacak oğlum gibi bir garanti veremeyeceğim için böyle sorularda çok zor açıklama yapıyorum. 

Daha önceki hafta da oğlumu evde bırakıp kızımı taksi ile okuluna götürdüm. Yarım saat içerisinde Oğlum beni 5 kere aramış ulaşamamış. Eve geldiğimde korku içindeydi "taksici seni kaçırdı öldürdü sandım" dedi. 

Kendi korkularımız yüzünden çocukları sık sık etrafa karşı uyarıyoruz. Yok çocukları kaçıran organ mafyası, yok taciz haberleri, yok yabancılara inanma nasihatları derken korkak bir nesil gümbür gümbür yetişiyor. Güvenilmemesi gereken komşular, akrabalar, arkadaşlar konusunda sürekli çocukları uyarıyoruz. Sadece bizde değil okullarda çocuklara kendilerini korumaları için seminerlerde veriliyor. Uyarmakla iyi bir şey yapıyor olabiliriz ama kendi içimizdeki gelecek kaygılarını çocukların hafızalarına da güzelce işliyoruz.

Artık endişelerimiz keşke büyümeseler hep dizimizin dibinde olsalar dualarına kadar geldi. Çünkü çocuklarımızı bu ülkede bu şartlarda nasıl koruyacağımızı hiç bilmiyoruz. Kendi çocukluğumuz savaşın adını bile duymadan geçti. Bizler için savaş sadece tarih kitaplarında geçen olaylardan ibaretti. Kapı önünden kaçırılma korkumuz hiç olmadı. Yabancılardan asla yiyecek bir şey alma diye uyarıldığımız bir dönemde yaşamadık. Çarşı, pazarda bomba ya da silahlı saldırı olur mu korkusu nedir bilmeden büyüdük. 

En kötü doğu da askerlik yapacak gençlere üzülürdü annelerimiz Allah'a emanet edilir sağ sağlim gelsinler inşallah diye dualar edilirdi. 

Şimdi markete giderken bile Allah'a emanet gidiyoruz. Dağlardaki eşkiyalar, vatan hainleri artık şehir ortasında cirit atıyorlar. Bizim bunlara karşı bir tecrübemiz, bilgimiz, hazırlığımız yok. Ben sevdiklerimi nasıl korumam gerektiğini bilmiyorum. En fazla çocuklarıma bu olayları onları etkilemeden nasıl anlatabilirim, sorularına nasıl doğru cevaplar verebilirim araştırmaları yapıyorum. Sanki kendim çok anlıyormuş gibi, sanki benim psikolojim bu konuya çok hazırmış gibi kendi anlamadığım şeyleri çocuklarıma aktarmak için mücadele ediyorum.

Uzmanlara göre; çocuklara açıklama yaparken yanımızda güvendesiniz mesajını özellikle vermemiz isteniyor. 

İyide bende güvende değilim ki...Yüzümden endişe ve korku akarken dilim "çocuğum merak etme yanımda güvendesin ben seni korurum" demem ne kadar ikna edici olur bilemiyorum.

Psikoloji falan hak getire dağıldık. Evet eve kapanmıyorum. İşime, markete, avm lere gidiyorum. Fakat deli gibi de korkuyorum. Sırf bu yüzdende mümkün oldukça çocuklar olmadan dışarıda ki işlerimi halletmeye çalışıyorum. Birde okulda güvende olduklarına kendimi inandırmaya çalışıyorum o kadar.

Terörü çocuklara anlatmak çok zor hele ki daha biz anlayamıyor iken onları aydınlatmaya çalışmak çok zor.

Daha önce ki yazım; Terörün çocuklar üzerinde ki etkileri 

Not: Dünkü yazım da daha mutlu olmanın yollarını arıyorduk. Dilerim yarınlarımız daha aydınlık olur.

Sevgiler,