Denememe İZİN VER ANNE

Özellikle çalışan anneler için en yoğun en yorucu 2 gün hafta sonudur. Hafta içi amannn sonra yaparım nasılsa denilen tüm işler (çamaşır, temizlik, ütü vb.) hafta sonu dağ gibi birikerek önüne yığılırlar.

Bir hafta sonum var onuda iş yaparak mı geçireceğim derseniz yandınız. Neyse bu konu çok derin ve hiç girmeyeceğim umutsuzluk yüklemeye gerek yok. Çocuk da yaparım kariyerde yaparım diyen insanlarız ev işinden korkacak halimiz yok 😊

Hafta sonları önceliğim çocuklar olduğu için bir tık daha fazla yoruluyorum ve bu yorgunluk karşısında onlardan pazar gecesi erkenden duş alıp, odalarını toplayıp yatmalarını istiyorum. Sağ olsunlar ikisi de dediğimi yapar 9 da yatarlar demek isterdim ama maalesef evin en küçüğü, en huysuzu, en asisi, en inatçısı, en sendromlusu asla söz dinlemez ve mümkün oldukça daha çok oyalanır ve yapacağı işi daha geç yapar. Malum küçük hanım 4 yaşında duşunu ben aldırıyorum bir an önce yıkayım, saçını kurutayım, yatırayım nasılsa 1 saatte ancak uyur mantığında olduğum için seri davranıyorum.

Geçen pazar yine böyle kafamda bir an önce dinlenme düşünceleri ile yıkarken hopp müdahale etti "ben kendim yıkanacağım!!"

Ne diyordu uzmanlar hevesini kırmayın bir daha denemek istemezler. Amannn nasıl denemek istemez 15 yaşına gelipte hala kendisini annesine yıkatan kız çocuğu olur mu hiç?? Boşver hem daha önce denedik oram sabunlu kaldı, buram iyi yıkanmadı, dur banyoyu da yıkayım derken 1 saatte zorla çıkmıştık. Hem ayağı kayar düşer falan bütün gece uğraşırız. Yok yok o kadar ayakta duracak halim yok en iyisi dürüst bir açıklama yapayım derken; "sen elbet kendin yıkanabilecek kadar büyüksün kızım fakat şuan ben çok yorgunum acilen dinlenmek istiyorum ve ben ıslak zeminde senin kayıp düşmenden de çok korkuyorum biraz daha büyüyünce kendin yıkanırsın" diyorum ama nafile....

"denememe İZİN VER anne başka türlü büyüyemem"

"bu gece büyümesen kızım bir daha ki banyoda söz veriyorum büyümene izin vereceğim"

Sonuç: Tabii ki kendi yıkandı inatlaşarak 40 dk kaldığımız banyo süresinden o kendi yıkandığı için, bende 1 saat sürmediği (teselli işte) için mutlu ayrıldık. Yani Ela'nın birey olduğunu ıspatlama çabası benim yorgunluğuma galip geldi.

Başka bir örnek;
Yine tam temizliğin bittiği sırada tezgah üzerine çıkmış kendine yemek koymaya çalışan Ela'nın heyecanını bölerek "düşersin kızım in ben koyarım" dedim ve Ela "hayır anne ben büyüdüm kendim koymak istiyorum" demesiyle birlikte tabak içindeki yemekle birlikte her yere döküldü. Olsun dökülebilir dediğim halde "sen bana karışmasaydın ben başaracaktım" demesi beni kendime getirdi. Düşmemesi için tedbirini alıp yemek koymasına müdahale etmeseydim eminim çok mutlu olacaktı.

Bir kez daha anladım ki çocuklar; küçücük yaşlarına rağmen birey olmak için bu kadar mücadele ederken bizler onlar uğraşmasın, onların iyiliği için yadaaaa kendimiz daha az yorulalım mantığıyla onların yapabileceği her işe müdahale ederek daha fazla zarar veriyoruz. Sabırlı olup biraz uzaktan izleyebilme sabrını kendim ve tüm anneler için canı gönülden diliyorum.

Bu sıra her satırına hayran kaldığım "Gölge" kitap okuyorum çocukların birey olma çabalarına ailelerinin nasıl balta vurduğunu örneklerle çok güzel anlatıyor.

"Hata yapmalarına, yanlış kararlar almalarına izin vermek... Hata yapmazlarsa, yanlış karar almazlarsa doğru karar almayı öğrenemezler. Sorumluluk duygusu kazanamazlar. Yani birey olamazlar." yazıyor. Doğruluğunu oldukça inandığım bu cümleleri çoğu zaman yetiştirilme tarzımızdan dolayı uygulamakta sıkıntı çekiyorum. Bunu da telaşlı olan annelik yanıma veriyorum.

Bu gibi durumlar da onlara vermek istediğim mesajı hatırlatıyorum kendime; ikinizde benim için önemlisiniz ve aldığınız kararlar da en az sizin kadar önemli! Ve sen Gülşah bir anne olarak onlar yerine karar alır, problemlerini çözersen bunu hep yapmak zorunda kalırsın. Denemelerine fırsat ver.

Konu kapanmıştır arkadaşlar dağılabiliriz 😉


Facebook Annelikdunyam
İnstagram @gulsahonen