İki Çocuklu Ev Nasıl Olur?

Arama motoruna iki çocuklu ev nasıl olur yazarak bloğuma gelen sevgili anne;

Belli ki evinin halini gördükçe kendine teselli olarak kendin gibi birilerini aramışsın. Ya da ikinci çocuğu yapacaksın ev ne duruma gelir kısa bir araştırma yapıyorsun.

Şimdi ben sana şöyle bir açıklayayım; iki çocuktan sonra ev ev olmuyor biz ona yuva diyoruz. Etrafın dağınıklığını da yaşanmışlık diyoruz ki bu tanımlar bizi daha az strese sokuyor.

Koridorun mayın tarlası, avangard döşediğin salonun oyun bahçesinden farksız oluyor. Bir kaç akşam hırs yapıp yatmadan önce etrafı topluyorsun sonra yine tekrarlanan dağınıklığı görünce dağınıklığın üzerinden atlayıp gidip mışıl mışıl uyumayı öğreniyorsun. Zamanla klozetten çıkan kolyene, ayağına batan lego parçalarına alışıyorsun. Mutfak lavabonda gördüğün bebek, araba gibi oyuncakları yadırgamıyor gülümseyerek sahibine vermeyi öğreniyorsun.

Hele birde çalışıyorsan evine yardımcıda alamıyorsan bulunduğun ortama daha kolay adapte olarak daha stressiz bir süreç geçiriyorsun. Geçirmeye çalışıyorsun diyelim :)

İtiraf edeyim misafir geleceği zaman çok zor oluyor. O yüzden çat kapı misafirler yerine ortalama 1 hafta önceden haber veren misafirleri tercih ediyorsun. Çünkü evi toplamak ortalama 2 gününü alabiliyor buna temizlik işleride eklenince 1 hafta ancak yeter. İkramlık asla düşünme o çok büyük bir lüks olacaktır. Genelde arkadaş çevren seni bu halinle kabul ediyor. Seni böyle kabul etmeyenler ve dağınıklığına mana bularak bakan insanlarla yolunu ayırmayı çok çabuk öğreniyorsun.

Başta böyle sakin olmuyorsun elbet bu sürece alışmak için önce sağlam olan psikolojinin hafiften kısa devre yaparak yanmış olması gerekiyor. Sağlam kafayla çekilecek türden durumlar değil bunlar.
İlk zamanlar yetişmeye çalışacaksın yetişemeyeceksin çaresizlik yer yer oturup ağlamana sebep olacak. Alıp başını kaçmak istediğin anlar olacak ama dönünce yine tüm işlerin sana kalacağı gerçeği kaçmana mani olacaktır. Bu yüzden annelerin kolay kolay depresyona girme lüksü yoktur. Girecekse de evi bayağı gözden çıkarması gerekir.

Zaman ve tecrübe birleşince yaşadığın ortama bakış açını değiştirebiliyor. Evi bu hale getirenleri senin dünyaya getirmiş olduğun gerçeği daha ağır basıyor. Nefes alma sebeplerinin arasında onların sağlıklı oluşları aklına gelebiliyor. Duvarları çizerlerken ya da yerlere boya döktüklerinde gözlerini kirden alıp gülen gözlere odaklanmayı zamanla öğreniyor insan.

Ve yorgunluk, denen şeyin seni içine çekmemesi için elinden ne geliyorsa yapmayı öğreniyorsun.

Enerjini dağınık eve değil çocuklarına vermeyi daha kolay benimsiyorsun.

Bunları inatla öğrenmeyip kafayı sadece temizliğe taktığında ise dünyanın en mutsuz insanı olmaktan asla kurtulamıyorsun ;)

Kısaca bakmasını bilirsen iki çocuklu ev güzel olur.
Seçim senin...
Sevgiler,