Koşulsuz Sevmeyi Öğretebilmek

"Sözümü dinlemezsen seni sevmem" ya da "yemeğini bitirirsen seni daha çok seveceğim" gibi cümleleri duyarak büyüyen çocuk koşulsuz sevmek ne demek olduğunu asla öğrenemeyecektir. Öğrenemediği gibi de bu cümleler duygusal ve kişisel gelişimine zarar verecektir.

Koşulsuz sevmek; birini olduğu gibi tüm hatalarıyla, yanlışlarıyla kabullenerek sevmektir. Karşılık beklemeden duyulan sevgidir. Çocuğunuz "annem babam ne yaparsam yapayım beni seviyorlar sadece bazı davranışlarımı uygun bulmuyorlar" diye düşünebiliyorsa sınavı geçmiş bir ailesiniz demektir. Bir çoğumuz zaten evlatlarımızı koşulsuz seviyoruz. Fakat kızdığımız zamanlarda ya da masumca nasihatlar verdiğimiz zamanlarda ağzımızdan çıkan bazı sözler çocukları koşullu sevmeye itmektedir.

Uslu durduğu için onu sevdiğinizi söylediğiniz de çocuğu ödüllendirmiş olmaz aksine koşullu sevmenin ilk adımını bizzat kendiniz öğretmiş olursunuz. Öfkenize sevginizi karıştırmayın tehdit unusur olarak sunduğunuz sevgiyi ortaya atmayın. Sevgi sevgiyi, öfke öfkeyi çeker. İkisinin ayrımını çocuklar evlerinde anne/babalarından öğrenir.

Uzmanlar koşulsuz sevmeyi öğrenen çocuğun kendine güveni tamdır ve asla büyüdüğünde o çocuğu kimse kandıramaz diye özellikle belirtiyorlar.

Sevgimizi hissettirmek için pahalı hediyeler almamıza da gerek yok. Çocuğu ilgiyle dinlemek, fikirlerine önem vermek, en öfkeli anlarında seni seviyorum diyebilmek, yaptığı hatalarda itilip kakılmak yerine güzelce konuşabilmek ve karşılıklı duyguları dile getirebilmek ona çok değerlisin mesajını olduğu gibi verecektir. Her koşulda sevildiğini hisseden çocuklardan ne ülkesine ne de bir başkasına asla zarar gelmez.
Yeter ki bizler sevgimizi göstermenin yaşı olmadığını ve sevilmediğine inanan çocukların hayatları boyunca güvene dayalı sorunlar yaşayacağını unutmayalım.

Böyle yazıları yazarken aklıma ailesini, sevdiklerini kaybetmiş evlatlar geliyor. Çocuk esirgemede gece uykusuna yatarken bakıcı ablasına sabah beni annemmi uyandıracak diye soran minicik kalpler geliyor. Sevginin gücünü bu kadar iyi biliyorken hiç bir canlının sevgisiz büyümesini içim asla elvermiyor. Ve hiç kimse sevgisiz büyümeyi hak etmiyor.

Bugün avm de bir mağazaya girdim 4-5 yaşlarında bir erkek çocuk annesi tarafından "elimi bırakırsan seni asla sevmem ve seni burada bırakır giderim" diye tehdit ediliyordu çocuk annesinin bu tehdidinden sonra annesinin eline iki eliyle sımsıkı sarıldı ve adım başı "anne beni seviyormusun" diye sordu buna rağmen anne ancak 4.soru da "bilmiyorum sözümü dinlemeye devam edersen karar vereceğim" dedi. Çocuk bir daha da asla konuşmadı. O an yeminle gidip çocuğa sımsıkı sarılmak istedim. Anneye mana bulmuyorum belki o an iyi gününde değildi, belki saatlerdir elinde çocukla aradığını bulamadığı için öfkeliydi empati yapmaya çalışıyorum ama beni seviyormusun kelimesine karşılık böyle olmamalıydı. Çocuk annesinden göreceği sevginin karşılığında elini tutması gerektiğini öğrenmemeliydi. İşte bu benim için koşullu sevginin en ağır örneğidir.

Çocukların bazı davranışlarına anlam veremiyor kızıyor öfkeleniyoruz ya keşke biraz kendimizi onların yerine koymayı deneyebilsek ve keşke öğretmek istediklerimizi önce biz öğrenebilsek.

Sevgi dolu günler dilerim.