ŞIMARIK Çocuk Yetiştirmek

Hiç bir çocuk şımarık doğmaz ve şımarıklık genetik bir huy değildir. Şımarıklık anne babaların tutumu ile oluşan bir huy biçimidir. Bunu hepimiz umarım kabul ediyoruzdur.

Çocuğum çok şımarık ve ona nasıl davranacağımı bilmiyorum diye google araştırma yapan ebeveynler değişime ilk önce kendilerinden ve etrafında ki büyüklerden başlamalıdırlar. Bu konuda uzman olmaya gerek yok biraz çocuklarımıza gösterdiğimiz tavizin sınırlarını koysak tüm sorun kökten çözülecektir.

Bu durum bizde de var özellikle Ela kimin yanında ne şekilde davranacağını, kimin yanında nasıl söz geçireceğini çok iyi biliyor. Çünkü babası ona karşı kayıtsız kalamıyor. Evet hareketlerine kızıyor ama gönlü olsun diye de her dediğini yaptığı anda farkında olmadan Ela ya zarar veriyor. Şımarmaya çok müsait bir kızım olduğu gerçeğini kabul ediyorum. Israrla da babasının davranışlarına müdahale ediyorum. Çünkü sonunda kendisine ve etrafına bıkkınlık veren şımarık bireylerden olmasına göz yummak istemiyorum.

Geçen gün yol üzerinde Ela ile bir parkın önünden geçerken sallanmak istediğini söyledi süre anlaşması yaparak salıncağına binmesine izin verdim. Yan salıncakta hiç abartmıyorum 6-7 yaşlarında bir kız çocuğu annesi tarafından sallanıyor ve 2dk da bir annesi salıncağı durdurarak çocuğun ağzına fındık, fıstık gibi şeyler tıkıyor tekrar sallamaya devam ediyordu. Ve her dakika ağzındaki bitti mi kızım sorusunu hiç ihmal etmedi. Yanlış anlaşılmasın çocuk istemiyor bu davranışı anne ısrarla yapıyor çocuğun o an sallanmaktan başta bir derdi yok. Annesi salıncağı her durdurduğunda çocuk zaten isyan ediyor. Ela ile birlikte bu durumu 10dk nefessiz izledik Ela'nın benim gibi hayretle izlediğini çok sonra fark ettim :) Ela salıncağı durdurdu ve kulağıma anne o abla sakat mı dedi çocuk bu kadar ağzına beslenen koca kızı görünce normal olarak bir afalladı. Ben güzelce açıklama yaptım ve parktan ayrıldık. Dönüşte parkın önünden geçerken aynı kız çocuğun parktan gitmek istemediği için kendini yerden yere attığını anne ve babasının da onu ikna etmek için türlü şaklabanlıklar yaptığına yine Ela ile birlikte şahit olduk. Muhtemelen çocuk her dediğini de bu şekilde yaptırmaya fazlasıyla alışmıştır. Hatta Ela bile dayanamayıp "annesini çok üzüyor bunlar kötü davranışlar" diye yorum yaptı. (Kendi hep iyi davranışlarda bulunur :)) ) Tam parkın sonuna geldiğimizde kadının bıktım artık bu kızın şımarıklıklarından dediğine şahit oldum. Şimdi burada suçlu olan anne mi? çocuk mu? siz söyleyin. Ve bu durumu değerlendirmek için bile okuyup psikolog olmanıza gerek yok.

Bu çocuk ileride sapına kadar şımarık, kaprisli, sınır tanımayan, bencil bir insan olacak ve bunun tek sorumlusu ona bu davranışları öğreten anne/babası olacaktır.

Çocukların yaşına göre kural ve sınır koymayı öğrenmekten başka şansımız yok.

Geçen hafta Ela ve babası markete gitti. Eve döndüklerinde eşim isyan ediyordu. Tam ödemeyi yapmış kapıdan çıkarken Ela nın elinde sakız görmüş parası ödenmediği içinde bırakmasını söylemiş tabii Ela bırakmamış ve arıza çıkarmış. Yanında nakit olmayan eşimde elinde ki poşetleri olduğu yere bırakıp koşa koşa arabadan bozuk para alıp sakızın parasını ödemiş. Şimdi sorarım size bu çocuk babaya nasıl söz geçirmesin :) Ben olsam o sakızı asla almaz parasını da ödemeden kasadan geçtiği için görevliden özür diletirdim. Benimle markete gittiğinde hiç böyle sorun olmuyor neyi alıp neyi alamayacağını gayet iyi biliyor. Arada şansını denese de ısrarla almadığımdan dolayı çok uzatamıyor. Çünkü sınırlarım ve kurallarım net. Tabii ki benimde kontrol edemediğim davranışlarım oluyor fakat bu konu da elimden geleni yapmaya çalışıyorum.

Söz dinlemiyor napayım diye bir şey yok. Her dediğini yaptığımız da da hiç bir evlat dünyanın en mutlusu olmuyor aksine daha fazla istekleri gün yüzüne çıkıyor ve doyumsuz birer çocuk oluyorlar. Buraya kadar şımarık bir çocuk yetiştirmemek için elimden geleni yaptığımı okudunuz.

Tüm bunlara rağmen Ela çok sevildiğini hissettiği dışarıda ki insanlara karşı anında bebek gibi konuşuyor ve şımarık şımarık hareketlerde bulunuyor işte benim en delirdiğim anlar o anlar oluyor. Başkalarının yanında ona ulaşıp yaptığının yanlış olduğunu anlatamıyorum. Çünkü elinden geldiği kadar benden kaçıyor ve sevildiği kişiye yapışıyor. Umarım bu da bir dönemdir diyorum. Çünkü bu bebekleşme hali hiç sevimli olmuyor.

Kıssadan hisse; siz siz olun sapına kadar şımarık çocuk yetiştirmemek için elinizden geleni yapın fakat kimsenin çocuğunu da ayıplamayın başınıza ne geleceği belli olmaz :)))

Çocuğunuzun Şımarık Olmasını İstemiyorsanız: 

*Yaşına uygun sınır ve kurallar koyun 
*Önemli kurallar konusunda işbirliği etmesini isteyin 
*Çocuğunuz ağlayabilir 
*Öfke nöbetlerinin işe yaramasına izin vermeyin 
*Kaliteli zaman geçirirken disiplini göz ardı etmeyin 
*4-5 yaşından önce demokratik olmaya çalışmayın 
*Can sıkıntısı ile baş etmeyi öğretin 
*Beklemeyi öğretin 
*Yaşamın normal zorluklarından korumayın 
*Takdirin dozunu kaçırmayın 
*Yetişkinlerin haklarına saygı göstermeyi öğretin. 

 Ne zaman uzman yardımı almak gerekir?

Disiplin ve terbiye konusunda eşler arasında sık sık çatışma yaşanıyorsa Kuralları kararlı bir şekilde uygulamaya çalıştığınız halde 2 ay sonunda herhangi bir gelişme sağlayamadıysanız 

Çocuğunuzla ilgili çeşitli kaygı ve endişeleriniz varsa zaman kaybetmeden bir uzmandan yardım almalısınız.

kaynak

Sevgiler,