Çocuklara Nasıl Hitap Etmeliyiz?

Bu sorunun karşılığı tabii ki adıyla hitap etmeliyiz. Amaaa benim demek istediğim hani biz türklerde çok sık kullanılan sevgi sözcükleri vardır. İşte benim kastettiğim tamda o kelimeler.

Psikologlar diyor ki ; "aşkım", "bebeğim", "bitanem" gibi kelimeler kullanmayın. Çünkü o sizin aşkınız değil çocuğunuz. Tamam doğrudur da ben böyle söyleyince bu çocuk kendini benim aşkımmı sanacak kanıtlanmış bir şey mi bu emin değilim ben yani... He evet ben kullanmıyorum genelde kocama kullanmak beynime kazınmış olsa gerek ki çocuklarıma böyle seslenmiyorum. Ama Ela benden babasına seslenirken duymuş olacak ki bazen bana "aşkımm bakarmısın" diye gülerek seslenebiliyor. Karşına geçip sadece anne babalar birbirlerine böyle söylerler dediğimde pis pis sırıttı. Ne yapayım acaba şimdi :)

Birde psikologlar diyor ki; "annecim" "babacım" halacım" teyzecim" gibi bir yaklaşımla konuşmayın çocukla kendi kimliğini karıştırırmış. Nasıl yani şimdi Yağız'a annecim dediğim de Yağız kendini benim annemmi olduğunu sanacak. Hadi onu da geçtim isimlerinin sonuna da "-cım" eklenmemeliymiş.

İşte en çok kullandığım bu. Çocuklarıma genel de"Ela'cım" "Yağız'cım" derim. İlerde bunun zararını görürmüyüm bilmiyorum ama yanlış olduğuna inanmadığım bir konu da da maalesef kendimi engelleyemiyorum. Arada bir kullandığım bu hitaplar içinde çok kendimi kasamam gibime geliyor.

Bana göre çocuklarına aptal, salak, gerizekalı diye hitap eden ebeveynlere yaptıklarının yanlış olduğunu anlatmak çok daha önemli. Ya da eşinizle kavga ederken çocuğun yanında bu kelimeleri kullanıyorsanız da çocuğunuzun ilerde size bu kelime ile hitap etmesi kaçınılmaz olacaktır. Ya da ne bileyim birine çocuğunu anlatırken çok şımarık bu oğlan, çok yabani bu kız diye anlatmak bunu duyan çocuğa daha fazla zarar verecektir.

"ağam, paşam, aslanım, prensesim, narinim" gibi şekillerle çocuk büyütmekte ileride çocuğun kendisini küçük dağları ben yarattım edasıyla paşalar gibi ortalarda gezmesine neden olabiliyor. Ya da prenses gibi büyütülen kızlar erkek egemenliğine boyun eğecek duruma gelebiliyor. Bunların örneklerini yeni nesilde görmek çok zor değil. Ama arada kullanılan aslan oğlum , ya da severken prensesimmm diye sarılmanın çok zararı olacağına nedense inanmıyorum. Her iki kelimemden biri bunlar olmadıkça ve bu sıfatla çocuk büyütmedikçe sorun olacağına da inanmıyorum.

Daha çok bu kelimelerin, bu davranışların çocuklara zararları hakkında tartışmakta ve bol bol bu konu da psikologların yazı yazmasında anne babaları aydınlatmasında fayda var diye düşünüyorum.

Ben psikolog falan değilim bol bol kişisel gelişi kitabı okuduğum için diyerek kitap sözleriyle de çocuk büyütme gibi bir çabam yok. Ben sadece bana söylenmesini istemediğim kelimeleri çocuklarıma kullanmıyorum. Ya da bana nasıl davranılmasını istiyorsam çocuklarıma da öyle davranmaya çalışıyorum.

Not: Şöyle bir düşündüm de annemin bana "aşkım" demesi hoşuma gitmez ama babamın bana "prensesim" demesi beni tam kalbimden vurur :)

sevgiler,