Kendi Kendine Oynayamayan Çocuklar

10 yıldır anneyim ilk çocukta başarılı olup 2.çocukta uyku dan sonra darbe yediğim konu da budur.

Bunun öğretilebilen bir davranış olduğuna inanıyordum taa ki Ela ile tanışana kadar.

Şöyle 3-4 yıl öncesine Ela sız dönemlere gidiyorum. Tek çocuğum var maşallah yatırıyorum odasında kendi uyuyor, dakikalarca odasında yalnız kalıp oynayabiliyor, oyuncak toplama vakti diyorsun topluyor, salona oyuncak taşımıyor. Ne hoş değil mi? 7 yaştan sonra her şey tepetaklak olsa da Yağız ile ilk 6 yılımız süperdi. İşin komik tarafı bunları ben öğrettim ben yetiştirdim sanıyordum. Büyük gururluydum anlayacağınız :)

Neyse işin o tarafı ayrı bir konu 6 yaşa kadar kendi kendine oynuyormuydu? Evet oynuyordu.

Benim çocuğum yalnız başına oynamıyor diyenlere o zamanlar; "arada yalnız bırak çok ağlamadığı sürece sorun yok tek kalmaya alışsın veya oyun kur nasıl oynanacağını öğret ve işim var diyerek çocuktan izin iste kaybol" derdim. O dönem de konuştuğum bir pedagog da bunun doğru olduğunu söylemişti. Ama işte gel gelelim kazın ayağı Ela da değişti.

Hatırlıyorum daha Ela 3 aylıktı zorla uyurdu tam daldığın da ben parmak ucunda mutfağa kaçmaya çalışırken gözü kapalı basardı çığlığı. Bu denemelerim sürekli de devam etti bir oyuncağa daldığında yine odadan sıvışma çabalarım hiç sonuç vermedi. Abi, baba, ben kim varsa dikti tepesine. Büyüdükçe, dili pabuç gibi oldukça "kızım sen biraz bebeğinle oyna benim mutfakta biraz işim var" diyerek anlaşma yapayım dedim sökmedi oda geldi tezgah üstünde oturdu birlikte yemek yaptık. Bu çocuk yalnız kalmayı öğrenmeli diye diye 3 yaşa geldik sonuç hala aynı. Yalnız başına oynamıyor. 

Yalnız oynamadığı gibi birlikte oyun kurduğumda ise sadece 10 dk takılıyor ve sıkıldım başka bir şey oynayalım demeye başlıyor. 10 dk bir farklı bir oyun bulabilecek kapasiteye maalesef sahip değilim.

Bu konu da en büyük destekçim 12 aylık üyeliğimin olduğu pakolino aktivite kutuları. Her ay gelen kutudan 3 farklı aktivite çıkıyor ve ben en zor zamanlar da çıkarıp kutuda ki etkinlikleri yaptırıyorum. Birde iş yerinde fırsat buldukça okul öncesi sitelerinden çıktı alıp evde birlikte yapıyoruz. Evcilik oynamayı 5 dk dan fazla beceremiyor Yağız'ın oynamasını istiyor ama 10 yaşında ki çocuk da evcilik oynamıyor :)









2 yaşına kadar zaten çocuklardan böyle bir şey beklememek gerekiyor. Hele ki önüne yeni alınmış bir oyuncak koyarak al bakalım oyna demek ve dakikalarca tek başına oynamasını beklemek biraz saçma olur. Yeni alınan oyuncağı önce birlikte keşfetmek birlikte öğrenmek, ve çocuğa da yol göstermek gerekli. Tüm bunlara rağmen hala yalnız başına oynamıyorsa Ela dan bir tane de sizde var demektir :)

Pazar günü evdeyken her 10 dk da bir sıkıldım başka oyun oynayalım diyen Ela'ya "yeter artık kızım benim de işim var sen yalnız başına oyuncaklarınla oynayabilirsin" dedim ve karşılığında "annecim ben konuşarak oynamayı seviyorum oyuncaklarla tek başıma sohbet edemem ki" dedi. Ne diyeyim şimdi?
Sonra da ekliyor "seninle oynamayı da çok seviyorum biliyormusun" falan diyerek beni yeni bir oyuna sürüklüyor :)

Birde bu konunun vicdan kısmı var. İlk gelip oynayalım anne dediğinde elimde ki tüm işi gücü bırakıyorum "özlüyor çocuk vakit geçireyim"mantığım devreye giriyor. 10 dk sonra sıkılıyor başka bir oyun istiyor "tamam doymadı çocuk diyerek hemen yeni bir şeyler yaratıyorum" 10 dk sonra "evcilik oynayalım mı ben işe gideyim sen torununa bak diyerek elime bebek veriyor" bende bir hüzün havası açıklama yaparak oyuna dahil oluyorum. 10 dk sonra yeni bir oyun beklentisiyle yine karşıma dikildiğinde "kullanıyormu bu çocuk ampülleri yanıyor beynimde" ama yine son bir kez daha oynayayım doysun diye bastırıyorum kendimi. Tabii yetmiyor 10 dk sonra "anne başka bir şey mi oynasak acaba" dediği anda bana geliyor gelenler ne vicdan kalıyor ne hüzün. Sonra ben işime koyuluyorum oda peşimde zır zır geziyor. İş derken kastım sürekli ev toplamak, silmek süpürmek değil kendim için bir şeyler yapmak için de vakit yaratmam gerekiyor. Sonra güzelce Ela ya bunu anlatıyorum ama nafile 10 dk "tamam anne" diyerek ortadan kayboluyor o sıra da Yağız dan sesler geliyorsa anlıyorum ki gitti onu rahatsız ediyor. Sonra hoppp yeni bir oyuna oturuyoruz. Ev işleri yaparken zaten onu da dahil ediyorum işimi aksatsada birlikte toz alıyor, birlikte süpürüyoruz. Kitap okuyacaksam da onunda eline kitap verip yanıma oturtuyorum ama oda 10 dk sürüyor.

Sizce de bu çocuk beni kullanmıyor mu? :))

Bu arada nedense baba ile oynamıyor onu sadece uyuma evresinde kullanıyor. Babam yatırsın, babam giydirsin vs gibi...

Biliyorum ki bir çok annenin şikayeti bu yönde. Kendi kendine yarım saat oynasa fena olmaz umutlarındayız. Bunun tamamen çocuğun karakterlerine bağlı olduğuna artık inanmış durumdayım. Okulla birlikte törpülenebilir ama geri kalan süreci anne/baba değil çocuk kendi belirleyecek gibi görünüyor.

Hadi hayırlısı :)