Ayıp OLUR

Küçükken sokakta oynamak varken eve girip karnımı doyurmaktan nefret ederdim. Elime ver işte arkadaşlarımın yanında yiyebilirim dediğim her anda annemin cevabı her zaman "ayıp olur gel evde ye" olurdu. Ya da hepimizin annesi birer tepsi hazırlar sokakta o zamanlar adı sefa kurmak olan piknik olayını gerçekleştirirdik. Hiçbir arkadaşıma ayıp olmaz birlikte yerdik. Annemde rahat ederdi.

Çocukta olsan biri seni dövse bile senin ona vurman AYIP OLUR du.

Bence o zamanlar "ayıp olur" kelimesi büyüklerimiz için çocuk eğitiminde en önemli görgü kuralı gibiydi.
Eve gelen misafirin yanında öyle yapılmaz "ayıp olur"
Babanın yanında öyle oturulmaz"ayıp olur"
Elindekini gören kişiyle paylaşmazsan"ayıp olur"
Ayşe'yi eve davet ettiysen Fatma' yı da et yoksa "ayıp olur"
Ali'ye elimdekinden verdin Veli'ye vermezsen "ayıp olur"
Öyle konuşma "ayıp olur"
Hele kardeşe vurmak çooook ayıp olur :)

O zamanlar çok sıkılırdım bu ayıp olur cümlesinden çünkü küçücükken bile sırf başkalarına ayıp olmasın diye ince düşünüp hareket etmek zorunda kalırdım. Görevim-miş gibi...

Hatırlıyorum çok sevdiğim bir kabarık elbisem vardı. Bir akrabamın kızı da o elbisemi çok severdi her giydiğimde bana hayran hayran bakardı. Sırf onda yok diye ve sırf o ben giydiğimde üzülmesin diye ben o elbiseden vazgeçtim. Çünkü o zamanlar onun mutluluğu benim mutlu olmamdan daha önemliydi. Çünkü ayıp olur kelimesi ile büyüyen neslin görevi önce karşı tarafı düşünmekti.

Kısaca hep birilerine "ayıp olur" diye diye bugünlere geldik. Sizi bilmem ama ben hala o kafadayım. Yazarken bile birilerine ayıp olur mu? acaba düşünceleriyle uğraşıyorum. Artık bu düşünceden çok sıkıldım. Sen ben ayıp olur diyerek istediğimiz gibi davranamaz iken, ayıp olur kelimesinin A sını bilmeyen insanlar gözünün içine baka baka saygısızlık edebiliyorlar. Ben ve benim gibiler ise yine de ayıp olur diye susmak zorunda kalıyoruz. Taa ki patlama noktasına gelene kadar.

Yani bir kısım ayıp olur cümlesini kendi mutluluğunun önüne geçecek kadar coşkulu yaşarken karşı tarafın bunun farkında bile olmaması ancak tek taraflı mutsuzluğa sebep olur.

Artık kendime ayıp ettiğimi düşünür oldum. Ve ayıp olur kelimesi bende iyice anlamını yitirdi. Kendi koşturmam, stresim, yorgunluğum arasında bir de başkalarına ayıp olur diyerek her sözüme, cümleme, hareketime dikkat etmeye çalışmak mutsuzluk yaratmaktan başka bir işe yaramıyor. Birde insanlarda ki arsızlığı gördükçe ayıp olur diye yüzüne vuramayıp kendi kendimi sorgulamam beni iyice dağıttı.

ÖNCE BEN cümlesini daha iyi benimsemem gerekiyor. Sizde benimseyin.
Çünkü;
AYIP OLUR un verdiği bir mutluluk yok ama ÖNCE BEN in verdiği huzur ve mutluluk hepsinden güzel.

NOT: Sen ben duyarlı çocuk yetiştiriyor olabiliriz ama toplumun çoğu bugün fazlasıyla duyarsız ve saygısız bir şekilde tıpkı kendileri gibi çocuk yetiştiriyorlar. Bu durumda sana bana daha fazla yük biniyor böylelerine karşı çocuklarımızın kendini korumaları gerektiğini öğretmek zorunda kalıyoruz. Keşke diyorum bazen; keşke annem ayıp olur kelimesinin yanında" hak edene hak ettiği kadar değer vermesini" de öğretmiş olsaydı.

Sevgiler,