Anne Olmaktan Korkanlara...

 Çocuk istiyorum ama nasıl doğum yaparım çok korkuyorum diyorsunuz ya! Korkmayın!

 İlk 3 ay şaşkın şaşkın bakınıp hormonlarınızın oyuna gelip mutsuz hissediyorsunuz ama karnınızda ki minik canınızdan bir parça olduğunu size ufacık tekmeleriyle hatırlattığı an bir anaçlık çöküyor üzerinize. Ve o an itibariyle kavuşma heyecanıyla yanıp tutuşuyorsunuz. O saatten sonra inanın doğum sizin için kafanızda kurduğunuz korkutucu bir süreç olmaktan çıkıyor ve bebeğinizi kucağınıza alacağınız bir film sahnesi düşlüyorsunuz. Tabii ki doğum güllük gülistanlık değil kimisi saatlerce sancı çekiyor, kimisi sezaryen ile doğum yapıyor. Ama siz karnınız büyüdükçe o süreçlerden çok bir an önce kucağınıza alma anına odaklanıyorsunuz. Ve kavuşma denen o an varya kucağınıza alıp kokusunu içinize çekerken göz yaşlarınız istemsiz akıyor ve ilk içinizden geçen cümle ben neden anne olmak için bu kadar bekledim oluyor.

 Şimdi siz 2 kişilik rahat, özgür hayatınızın tepetaklak olmasından korkuyorsunuz ya! Korkmayın!

 Gece uykusuz kalsanızda sabah yüzünüze gülen minicik bir suratı görünce ve mis gibi kokusunu içine çekince ne uykusuzluğunuz aklınıza geliyor ne de arkanızı dönüp gidip yatasınız. İşe yorgun argın gidiyorsunuz ama akşam sizi bekleyen size muhtaç olan bir miniğin varlığını hatırladıkça daha bir sıkı sarılıyorsunuz hayatınıza. Evet artık karı koca baş başa vakit geçiremiyorsunuz ama şuna da inanın baş başa kaldığınız anda da sohbetiniz evde bıraktığınız miniğinizden ibaret oluyor.

  Nasıl bakarım ya yetemezsem diye korkuyorsunuz ya! Korkmayın!

  Allah öyle bir güç veriyor ki normal zamanda asla yetişemem dediğiniz her şeye jet hızıyla yetişiyorsunuz. Tam enerjiniz bitiyor ben bu hayata katlanamayacağım galiba dediğiniz anda gözlerinin içine bakıp “annemmm” diyor bir minik ve siz dünyanın en bitmek tükenmez piline dönüyorsunuz. Ve o saatten sonra tüm günün yorgunluğuna inat kendinizi top oynarken, küçücük masa da 2 büklüm etkinlik yaparken buluyorsunuz.

 Kim bakar kime emanet ederim diye düşünüyorsunuz ya! Düşünmeyin!

 Düşününde dünyanızı karartacak bir sorun haline getirene kadar takılmayın. Bunu bebek sahibi olamayacak kadar imkansız hale getirmeyin. En imkansız denen şeylerin bile çözümünü bulabiliyorken ufacık bir bebek için anne baba olunca dünyayı yakar geçersiniz bulamayacağınız çözüm kalmaz.

 Etrafta ki olumsuz doğum hikayelerinden, çocuk yetiştirirken anlatılan zor süreçlerden, yapılan kötü yorumlardan korkmayın!

 Hamileyken başlarlar en kötü doğum hikayelerini anlatmaya. Lohusa da devam eder başına kötü şeyler gelecek masalları ve sonra çocuk büyütürken çıkarlar ortaya hayatın kaydı kayacak mahvolacaksına getirirler her cümleyi.İNANMA! Çünkü sen anne olunca kendini her zaman tedavi edecek, her zaman doğru yolu gösterecek bir hissiyata sahip olacaksın. İçindeki sesten şaşma. Çocuk bakarken çok fazla isyan eden insanlara da kulak asma onlar ellerindeki hazinenin kıymetini bilmiyorlar.

 Kolay değil elbet. Hele ki bu zamanda çocukların ihtiyaçlarına yetebilmek, onca stres arasında çocuk psikolojisini de hesaplamak, sakin kalmak, sabırlı olmak, etraftaki kötülüklerden onu korumaya çalışmak. Saymakla bitmez kendine sebep arayacak olduktan sonra.

 Ne olursa olsun bir terazi koysan bunu da anne olduktan sonra tartsan emin ol en isyan eden bir annenin bile en ağır basan tarafı “iyiki anne olmuşum” tarafı olur. Bu yüzden daha anneliği tatmadan hiçbir zorlukla kendini mukayese etme. Bırak evren sana o gücü kendi yaşatsın.

 Belki abartı belki değil ben bu mantıkla çalıştığım halde 2.çocuğumu da yaptım. “İyi düşün iyi olsun” mantığımı da hiç kaybetmedim. İmkanlarım el verse kocama değil sadece kendime güvenerek birkaç tane daha çocuk yapar hepsine de kendim bakarım. Koca desteğim had safhada o yüzden hakkını yiyemem :)

 Kısaca ben seviyorum anneliği evet Ela ile çok uykusuz geceler yaşıyorum zor da bir çocuk ama huzurluyum ben çocuklarımla… Her evreleri zor, her evreleri sancılı ama büyüyorum ben onlarla daha sabırlı olduğumu hissediyorum. Okuduğum kitapların yanında yaşayarak bana her şeyi öğretiyorlar.

Sonuç : Her kadın bu duyguyu yaşamalı ve üstüne basa basa söylüyorum sadece doğurmak değildir ANNELİK.

Anne olmadan önce ki düşüncelerinizle, anne olduktan sonra ki düşüncelerinizi bana mail yoluyla iletirseniz seve seve yayınlarım ;)

Sevgiler,