Annelik Kariyer mi?



görsel alıntıdır.



 Ne çok konuştu herkez bu konuda değilmi?

Çalışan ve çalışmayan kadını birbirine düşürdüler. Annelik gibi kutsal görevi de kariyere dönüştürdüler.

Çalışmayan anneye hangi konu da destek olundu ki çalışan anneye köstek olunuyor onu hala çözemedim.

Her yıl söylenti çıkıyor; yok doğum izni süresi uzayacak, yok süt izni artacak, yok aylık bakıcı yardımı yapılacak say say bitmez.

Sonra bakanın biri çıkıyor ordan çalışan kadınları kızdırıp, vicdan azabı yaşatacak laflar ediyor. Bir grup “evet haklı doğru söylüyor” diyor, diğer kadınlar “öyle değil” diyerek ayaklanıyor.

Bakanmış, devletmiş, kocaymış bizi anlamıyor da hem cinslerimiz çokmu anlıyor acaba?

Avm düşünün bebek arabasıyla asansöre binmeye çalışıyorum asansör geliyor içinde ortalama 30 yaş grubu kadınlar gülüş cümbüş etrafa bakınıyor. Hiçbirinin elinde çocuk ya da bebek arabası yok. Benim cins bakışlarımı görünce de kafalarını çevirip asansör kapısının kapanmasını bekliyorlar. Ve ben böyle dakikalarca bekliyor binemiyorum. Şimdi benim orda ki halimi kimin anlamasını beklemeliyim?

Neden anne düşmanı toplumuz bukadar hiç düşündünüz mü?

Çocuğu olmayan kadın çok gürültü yapıyor diye çocuklu kadının tepesine dikiliyor. “çocuğuna sahip çık ses yapmasın” diye tehdit parmakları sallıyor. Ya da tersi örnekler de mevcut; çocuklu kadın çocuğu olmayan kadına” ee işte her kadın çocuk doğuramaz” diyerek damardan vuruyor. Oysa ki sadece çocuk doğurmak değildir annelik bilmiyor.

Çalışmayan anne “ben parayı değil, çocuklarımı seçtim” diyerek çalışan anneyi eziyor. Ya da kariyeri için çalışan anne evde olan anneyi ”o kadar okudun ettin ev hanımı oldun yani” diye kınıyor.

Geçenler de haber vardı lohusa sendromun da olan yeni anne doktorların uyarısına rağmen evde yalnız bırakılmış ve kadın çocuğunu boğarak öldürmüş. Bu kan dondurucu olaya girmeyeceğim ama altında ki yorumları yazanların çoğu kadındı ve o anneye etmedikleri beddua kalmamıştı. O an anladım ki lohusa sendromuna doğum yapan kadın bile inanmıyor.

Kadın kadını bu kadar üzülebiliyorken bizlerin erkeklerden çok fazla anlayış beklememiz biraz saçma oluyor.

Bana gelince; iki çocuğumu da çalışarak büyüten bir anneyim. Sebep belli para lazım. Şanslıyım ki çocuklarıma annem bakıyor. Arada bir sabahları çocuklarımı bırakırken vicdan yapıyorum ama sonra toparlıyorum hemen “sen sadece kariyer değil annelik de yapıyorsun” ve diyorum ki kendime “ele günü boşver hatalarınla, günahlarınla sen süper bir annesin”. Kısaca kimse den birşey beklemiyor kendi motivasyonumu kendim sağlıyorum.

İster üst düzey bir yönetici olun, isterseniz çocuğunuzun bakımı için kariyerinizi bırakıp evde oturun. Yeter ki etrafla değil, mutlu olabileceğiniz birşeylerle uğraşın ve annelik kadar kendinizi de önemseyin.

Çünkü annelik kariyer değil, mutlu çocuklar yetiştirmektir. Bunun da yolu mutlu anneler den geçer.

Sizi sizden başka kimse iyi edemez.

Sevgiler,