Lohusa Sendromu

 Hamilelikle birlikte her bayanın hormonları alt üst oluyor.

 Hanginiz hamileyken durduk yere ağlama krizlerine girmedi ki ? Ya da hanginizin kafası uykudan kalkmadı ilk aylarda?

 Böyle başlıyor hormonların kadına oyunları. İçinde bir can taşıyorsun ama vücudunda sana bir bedel ödetiyor. Seve seve katlanılır dediğinizi duyar gibiyim.

 Ama bu şekilde bastırılan duygular ve önemsenmeyen hormonel değişiklikler hayatınıza bebek girdikten sonra daha bir çıkmaza giriyor.

 Ağlayan bir bebeği susturamamak, elinin kolunun bağlanması, uykusuzluk vs derken kadın kendini unutuyor.

 Yağız da yaşamadım ama Ela da ben ben değildim. Annemi "tecrübeliyim nasılsa sen düzenini bozma"diyerek evine göndermiştim. Hesaplamadığım şeyler vardı Ela uykuyu sevmeyen bir bebekti birde üzerine kolik olunca ne yapacağımı bilemedim. Birde bunun üzerine eve yakın olan okula oğlumu getirip götürmesi vardı. 

 Ela saatlerce ağlarken 20 günlük falandı gözümün önüne bebeğimi balkonda attığım halüsinasyonları görmeye başladım. Onun ağladığı süre boyunca bende ağlıyordum. Bu sahneler bir kaç gün tekrarlayınca kendimi toparlamak için  harekete geçtim. Ve eşim işten geldiğinde daha kapıda Ela yı kucağına tutturup havanın soğuk olmasına aldırmadan ya da saatin geç olmasını umursamadan kendimi dışarı atıp uzun yürüyüşler yaptım. 

 Her dışarı çıktığımda yüzüme çarpan rüzgar beni kendime getirdi. 2 mt ötede ki bakkala yürümeyen ben o hırsla 4 km yürüdüğümü hatırlıyorum. Hem doğum kglarım gitti, hem de ben yenilenmiş oldum. 

 Şanslıydım kocam büyük destekti, şanslıydım kendi çözümümü bulacak kadar şuurumu kaybetmedim. Kısa sürede toparlandım.

 Başta en büyük sorumluluk eşlere düşüyor. Depresyonda olsun ya da olmasın destek olunmalı. Maalesef her eş bunu yapmıyor ya da ne bileyim büyükler yeni doğum yapmış annenin başında tecrübelerini yarıştırıp anneyi daha büyük strese sokabiliyorlar. Zaten yetersiz olduğunu düşünen taze anne iyice bunalıma girebiliyor. Ve hayatının en mutlu geçmesi gereken günler kabusa dönebiliyor.

 Evet lohusa sendromu diye bir şey var. Sakın eskiler kaç çocuk doğurmuş sendrommu görmüş demeyin. Eskilerin yedikleri organik şeylerle günümüzde bizlerin yediği ne olduğu belirsiz gıdaların farkları çok. Yediklerimizin hormonlara katkısını ergen çocuklara bakarak çok rahat görebilirsiniz. Eskiler gibi sağlıklı değiliz biz artık daha kolay kanser oluyor, daha kolay depresyona giriyor ve daha kolay ölümü ve öldürmeyi düşünüyoruz. Bu yüzden lohusa sendromu kelimesini duyunca kınamayın yakınınızsa destek olun değilse de bol dua edin.

 Bu yazı bana yazdıran sebep ; lohusa sendromu teşhisi konmuş olmasına rağmen evde yalnız bırakılan annenin evladını boğmuş olması haberi oldu. Haberin altına kadınların yaptığı yorumlar inanılmaz kötüydü. Daha önce de dedim biz kadınken kadının halinden anlamıyoruz. Tabii ki öldürmeye karşıyım ama bu bambaşka bir boyut. Kişinin kendi isteğiyle girebileceği bir psikoloji değil bu. Ve her yerde asla destek olmadan atlatılamayacak bir evre olarak geçiyor.

 Ne olursa olsun o bir anne ve senden benden farkı yok. Durduk yere evladını öldürenle de bir tutulmalı bu dönemde yaşananlar. Tüm kadınlardan tek ricam; anne olun ya da olmayın ama bir anneyi kınarken, yargılarken mutlaka 2 kere düşünün. Sizin başınıza gelmeyeceğinin garantisi yok.

 Sevgiler...